شعر

باران که می سیلد جوی می رودد دریا می موجاند.

در گالری ِ نقاشی آب رنگ رنگ

برصورت پاشید و ُ

تابلوی ِ مونالیزا لبخند نمی زند

چقدر جعلی لبش نقاشی شده

که چیزی نمی تواند بخورد و ُ

قاب به هم می ریزد و ُ

درتوالت ِ زنانه آینه که نباشد

خط ِ لب ِ مونا لیزا

روی ِ یقه ی ِ پیراهن  ِ مردانه برق رفته بود

که چقدر تابلوی ِ مریم  ِ (ع) رافایل شده ای

با چشمی که لنز ، زیبایی ِ شرقی اش را رنگ زده و ُ

لیلی ِ بیا بان ِ بنی عامر در هاید پارک  ِ لندن

بستنی برای ِ دندان ضرر دارد

که چیپس ِ فلفلی با ماست ِ موسیر و ُ

استکان ِ چای خالی می شود

کشتی دراسکله پهلو گرفته و ُ

موهایت باد را می رقصاند

تا کلبه ی ِ میان ِ بوته های ِ چای

با دامن  ِ چین دار  ِ قاسم آبادی

شاید پیر مردی که چپق می کشد

از سبک های ِ عصر  ِگوتیک

و معنویت ِ امام زاده ی ِ پایین  ِ کوه

گالری را به خیابان وصل کند

که باران بوی ِ خاک می دهد

_:«بیا زیر چتر کسی ما را نمی شناسد »

که توپ ِ ناپلیون در واترلو ترکید و ُ

داور ناچار سوت پایان کشید.

                                               29/4/1384_نوشهر_مازندران