طرح آمار و عضو گیری شاعران کشور
نشانی سایت انجمن مجازی: www.anjomanmajazi.com
منتظر دیدار شما هستیم.
وبلاگ مقاله خودکار کم رنگ :
http://khodkarekamrang.blogfa.com
وبلاگ حقوقی خودکار کم رنگ :
نه لباس وُ ظرف های ِ شسته و تمیز
نه هنگام ِ غذا
مردی انگشتش را سیر می خورد
و نه کاری که شاید چهار پا ها هم بلدند.
که شب تا صبح به خیر و خوشی
آلبوم ورق... فلاش می خورد
با چشم هایی که انگار از درخت ِ بادام پیوند زده اند.
که حرف حرف ِ کلمات را
گرمای ِ تو می گیراند تا میگیرانی اش وُ
خنده هایت به جنون می کشد
وقتی به پایین ِ ابرو ها می کشانی اش.
که گفت بگذرید
شاید خیابان ِ آقای ِ سعدی بیشتر بشناسد
با ماهیانه ی ِ کارمندی وُ
برف بازی با کاپشن «تانا کورا»
چه کیف می کنند.
تا به تعداد ِ درخت های ِ خیابان
بر ستون ِ مهره اش عرق نخیسد.
که دور ِ سرش انگار کارتون ِ « بچه های ِ لهستانی »
هی ستاره چرخید وُ
بلبل چهچهید وُ
خرگوشی از پیاده رو
تا رستوران هلش داد
که در ظرف های ِ خالی ِ خانه
نیمه شب برای ِ بچه ها
( _: « آقا! پیتزا برای تان زیاد ... ؟ ») ببرد.
اما از غذای ِ شما چقدر چربی می ریزد
اگر با لباس ِ سفید سرد شوید وُ
قاضی هم اذن ندهد
ممکن است
در پستوی ِ لباس فروشی
پیراهن ِ مجلسی
قشنگ بر تنش بنشیند
یا توی ِ اتاقک ِ وانت ِ مزدا
که بار بند کشیده اند
در جاده ای فرعی ( خارج ِ شهر) عرق های مردانه
بر سینه هایش بریزد و
جوان های ِ چهار راه ِ سعدی
شماره ی ِ پلاک و کوچه اش را
از خیلی ها بهتر اس ام اس کنند.
حالا نگو شعر آدم را چقدر به کجا می برد
حتا عصر های پنج شنبه باز هم فلاش بزن .
12/10/1384_زنجان
عروسکی در دستت
خرس ، میمون
یا هر اسمی که دوست داری.
جلوی چشم ات پشتک و وارو می زند وُ
می خندی ، تا اشکت می ریزد.
حوصله که نداری
چقدر روزها برایش کسل اَند
(در بوفه ای که او را از تو جدا می کند).
مدام چشمش
_هر اسمی که دوست داری_
با دیدن تو برق می خورد
که هِی به ساعت و تلفن نگاه می کنی.
و خواهری که بی مقدمه وُ
به زور خودش را در کادر جا می دهد وُ
بیشتر دلت را به تپش می اندازد.
_:"زنگ نزد؟...نوبرش نیست...یکی دیگه "
و سکوتی که دیوارهای اتاق
از چهار طرف دارند تو را خفه می کنند .
شاید تصور روزهای بدون او
شانه ات را می لرزاند ،
شانه ات را می ریزاند.
چقدر بوفه دست و پای عروسک را بند می آورد.
توی دل تا بخندی
پشتک می زند وارو می زند
اَصلن قلب هر اسمی که دوست داری
فقط تو می زند.
...
چند خیابان
که پایین و بالایش مهم نیست
موبایل در دست
بی خیال ساعت هایی که گریه می کنی
با دوست دختر جدید
درکافی شاپ اُرد می دهد.
خرس ، میمون
هراسمی که دوست داری
عروسکی در دستت.
14/5/1384_نوشهر _مازندران
به خلق های قهرمان مصر و لیبی که علیه دیکتاتور ها سکوت را
انتخاب ننمودند حتا اگر به قیمت از دست دادن جان شان شود .
حُسنی در تو نیست تا مومیایی ات کنند
میدان التحریر سنگی برای اهرام نمی فرستد
میدان التحریر فرعون را رمی می کند
با تانک هم نمی توانی تا سویز ویراژ بدهی
شن های روان کاخ القبه را دفن کرده اند
ستاره های پنج پر به دیوار ندبه میخ شده اند
حالا می توانی کمی ذغال به صورتت بمالی و
پیراهن بلند قرمز بپوشی و
در خیابان های منتهی به باکینگهام
شب های بارانی
برای راننده های مست
ای یار « مبارک » بادا بخوانی .
15/11/1389 _ زنجان
پسران عمر مختار
( مشت های پر از فریاد )
از گلوله های تقدیمی سرهنگ
خیابان را با فرش قرمز
قشنگ کرده اند .
از گرازیانی تا قذافی
فاصله یعنی هیچ
از بطنان تا بنغازی
به عدد شن های صحرا اند
پسران عمر مختار
شانه به شانه بایستند
سرهنگ که سهل
ژنرال هم باشی
ستاره هایت کم است .
02/12/1389 _ زنجان