فرودگاه که فرش شد
کچل در لانه ی کبوتر تحصن کرد
(بی خیال دختری که
به عدد موهای نداشته دوستش دارد).
آسمان برای برج بلند شد و
حاج آقا معمار ...
-:«ایشان لای برف گیر کرده
لطفن صفحه را ورق بزنید ».
صفحه...صفحه...صفحه
پشت سر هم ...همه ...صفحه
_:«یاد ایامی»...قیژ...ویژ
_:«گرامافون سوزنش گیر دارد ».
_:«حالا کمی آرام تر نمی شود؟تهمینه!».
دومب ...دومب...دومب...دومب
_:«اتوبان»...دومب...«جای گاز دادن»
ای ی ی ...بومب
دی دید ...دی دید
_:«آقای دکتر
در صفحات میانی کتاب جدیدشان ...».
_:«بابا آسانسور چرا گیر کرده؟
یک نفر دارد در طبقه هم کف خودکشی می کند».
_:«مسافران پرواز شماره ی...»
.
هیش ش ش ش ...هو و و
_:«لا اله الا الله».
_:«به خبری که هم اکنون پخش می شود ...».
مردی کلاه گیسش را
در ازدحام تو در توی سرک ها
زیر روسری پنهان
و از گوشه ی کادر
بیرون می خزد.
6/10/1385 _زنجان
باران که می سیلد جوی می رودد دریا می موجاند.
در گالری ِ نقاشی آب رنگ رنگ
برصورت پاشید و ُ
تابلوی ِ مونالیزا لبخند نمی زند
چقدر جعلی لبش نقاشی شده
که چیزی نمی تواند بخورد و ُ
قاب به هم می ریزد و ُ
درتوالت ِ زنانه آینه که نباشد
خط ِ لب ِ مونا لیزا
روی ِ یقه ی ِ پیراهن ِ مردانه برق رفته بود
که چقدر تابلوی ِ مریم ِ (ع) رافایل شده ای
با چشمی که لنز ، زیبایی ِ شرقی اش را رنگ زده و ُ
لیلی ِ بیا بان ِ بنی عامر در هاید پارک ِ لندن
بستنی برای ِ دندان ضرر دارد
که چیپس ِ فلفلی با ماست ِ موسیر و ُ
استکان ِ چای خالی می شود
کشتی دراسکله پهلو گرفته و ُ
موهایت باد را می رقصاند
تا کلبه ی ِ میان ِ بوته های ِ چای
با دامن ِ چین دار ِ قاسم آبادی
شاید پیر مردی که چپق می کشد
از سبک های ِ عصر ِگوتیک
و معنویت ِ امام زاده ی ِ پایین ِ کوه
گالری را به خیابان وصل کند
که باران بوی ِ خاک می دهد
_:«بیا زیر چتر کسی ما را نمی شناسد »
که توپ ِ ناپلیون در واترلو ترکید و ُ
داور ناچار سوت پایان کشید.
29/4/1384_نوشهر_مازندران
بگذار رو سیاهی برای زمستان بماند.
که دکل های ِ فواره زده
از شانه های ِ ضحاک
به سمت ِ نگهبانی ِ پادگان
بوی ِ نفت نمی فرستند.
چند سرباز هم یخ بزنی
همین طور راه می روی وُ
برف های ِ زیر ِ پایت
معلوم می کند
یک نفر دیشب تا صبح
در مسیر ِ این دالان
بدون ِ خودکار و کاغذ
برای خواب های ِ گرم ِ
کسی که پسر ِ هم سایه را دوست دارد
با خطی که از سرما می لرزد
نامه می نویسد وُ
پست ِ بعدی تحویل می دهد.
تا رویاهایش را در خواب گاه
قبل از نامه به روستا برساند وُ
باز شب زیر ِ برف
برای کسی که جلوی خواستگار ها گرم گرفته
دندانه های ِ سرما را بلرزاند وُ
صبح مغزش را
روی برف ها شلیک کند
که نامه هایش دست ِ عروس رسیده اند.
1/5/1385_زنجان
کش تفنگ دست گرفته ای و
انگار دلت می خواهد بترکد.
روز های ندیدنش
حسابت را به هم می ریزد.
شاید از پدرش نمی ترسیدی
سنگ برمی داشتی و
از توی حیاط خودتان
روی حلب آن ها می زدی
تا دست پاچه به ایوان بیاید و
فقط نگاهش کنی ...کنی...کنی و
مادرش صدا بزند
_:«مهناز اووووی...اویییی مهناز»
و تو از این همه ...شانسی
به زمین و زمان فحش بدهی.
در ایوان نشسته ای و
بر موهای تراشیده ات
که بوی آموزشی می دهند
دست می کشی
حوصله نداری به سمت کش تفنگ
که گوشه ای افتاده بروی و
سنگ داخلش بگذاری و...
شاید بخواهی در خیالت
روی بوم نقاشی
پسرکی بکشی و
کش تفنگ دستش بدهی
داری فکر می کنی پسرک
با کش تفنگ
چه کارها می تواند بکند؟
اصلن به ذهنت نمی رسد
چقدر پسرک شبیه «محمد الدوره»نیست.
شاعر که به خانه برگشت
اخبار ساعت چهارده
از عملیات انتحاری ای
که روی بوم نقاشی
ناتمام مانده بود خبر می داد.
24/5/1386 زنجان _ سلطانیه