حتا ایست گاه های جهان نایستند
که دروغ ِ سیزده و
قار قار ِ کلاغ نیستی.
می آیی ات هست است.
که پیاده رو زیر ِ کفش های ِ مدل به مدل
عرق می ریزد و
تنگ می شود و
وسوسه ی ِ مهتابی ها در فروش گاه
می آیی ات هست است را
کنار ِ کدام ویترین ِقشنگ پیاده می کند،
که در نماز ِ دهمین ظهر
ازتمام ِ تیر ها سر قاپید و
بر نگشت وندید
که سیبل ِ تیر ها
تا آخرین سلام رسید یا نه؟
که خیمه ها دود زده است
_:«بهانه ی ِ فرار به دستش بده آقا!»
که انگار نیزه دار از عطش ِ سر کلافه شده و
تا هنوز و تا همیشه
نوحه خوان ها خواهند سرود
_:«آسمان خراش و
او داخل ِ پرانتز هاشور خورده و
نماز ها در طبقه ی ِ پنجاهم
حوالی ِ واحد ِ حضرت ِ جبرییل(ع)
آفتابی نمی شود».
...ساعت ِ بیست و سی دقیقه
دست هایش پر از خریدهای ِ شب ِ عید
چراغ ِ خانه را کلید می زند.
حتا امروز که قطار ها مرخصی بودند
می آیی ات هست است .
۲/1/1385_زنجان
نگو نیامدن بر سر ِقرار
به چشمک ِ عروسک ربط دارد .
روی ِ صندلی ِ پارک کسی ذله تر از آن است
که با بستنی ِ آب شده
کاسه کوزه را پای ِ ترافیک بشکند .
حتا اگر عروسک هنگام ِ پریدن با چتر
رعد و برق را به خانه بیاورد
مورچه هوس ِ رفتن به میهمانی ِ اسکیمو
بر سرش نمی زند .
شناسنامه را هم دست کاری کنی
کوه ِ یخ برای ِ مسافر ِ بی بلیط جا ندارد .
حالا بید به کنار
در باز کنی
دیوانه ها درخت می شوند
تا اتوبوس زیر آفتاب دراز نکشد وُ
نیم کره ی ِ شرقی ِ چشمت
اسیر ِ جبهه هوای ِ موسمی
از ترکش ِ زبان ِ رهگذر ها
لای ِ خاطره های ِ چفیه ای پنهان شده
با نصفه پلاکی مفقود الاثر
مربوط به دوران ِ ماقبل ِ ...
از آسمان ِ سیاره ای مجاور
داخل ِ تاکسی ِ دربست فرود می آید.
دیگر نگو نیامدن ِ سر ِقرار
به دست خط ِ توی ِ شناسنامه ربط دارد.
بید به کنار
شرقی بودن ِ چشمت را
کجا پیاده می کنی ؟
13/4/1385_زنجان
مجسمه ی ِ آزادی در عملیاتی انتحاری
روی ِ پل ِ «سان فرانسیس کو»
در روز ِ دوازدهم مسلمان شد وُ
ستاره های ِ داوود
درمرخصی، کنار ِ «دیوار ِ توبه»
به سلامت ِ برج ها
در کتاب ِ «عهد ِ عتیق» خطری نمی رسانند.
که «ملا عمر» چشم ِ دیدنش را ندارد.
با شرکت ِ کابل
در فیلم های ِ سوخته، دوربین ِ شکسته
دخترهای ِ بدون ِ نقاب
درخانه پیر می شوند وُ
در کوه های ِ «تراوورا»
عصای ِ «بن لادن» را گم می کنند وُ
«دوست محمد»
هزار و سیصد و هشتاد و چهار بار وُ
شش سال پای ِ چهار سالگی اش را
روی ِ مین جا گذاشت وُ
پدر و برادرش را در مزار.
«احمد شاه مسعود»در«پنجشیر» همیشه بایگانی شد وُ
سر بازهای ِ هم جنس باز
اچ آی وی وُ دلار مُسری...
که سایه ِ «شاه دانه»
زمین ِ گندم زار را می سو زاند وُ
سینما «بغداد خرابه ای بی پناه»را پخش می کند.
تا نفت جیب ِ شیطان را گشاد کند وُ
درخیابان ها کاسه و دست فراوان شود.
که نطق ِ «بن بوش»به لهجه ی ِ «جرج لادن» وُ
سربازانی میخ و تخته شده
داخل جنگلی از صلیب به خط شوند.
۱۱/3/1384_نوشهر_مازندران
شاید جنگ زندگی ِ پس از جنگل باشد
که نقاشی ها بوی ِ دود بگیرند وُ
بچه ها به جای ِ مدرسه مشق بروند.
خیا بان آغاز ِ بدی نبود.
تانک که اسباب بازی شد
سر باز ها در سنگربه بلوغ نرسیدند وُ
برای ِ بیوه های ِ باکره کسی نامه ننوشت.
تا دمپایی جفت کنند
تا تیغ پای ِ فرشته ای را جیغ نکشد
که تیغ یاد ِ خنجر ِ سامو رایی می اندازد،
وقت ِ هاراگیری
مواظب ِ روده ی ِ بزرگ باش
تا روزنامه ها نجس نشوند وُ
کاریکاتور را موریانه بخورد وُ
رژیم در فاحشه خانه ای لندنی
نطفه ببندد.
که دور مسجد دیوار ِ حائل
ویار ِ ریختن می کند.
چین...برلین...داس و چکش عتیقه وُ
آهنگر ها
با درفش لایه ی ِ اوزون را می دوزند وُ
جنگل زندگی پس از جنگ
چقدر نقاشی ها بوی ِ بچگی می دهند.
از دیوار هم سایه که بالا بروی
دختری با موشک ِ کاغذی
برایت نامه می فرستد.
با دماغ ِ گنده برایش
سوسک پست می کنی.
که دیوار ِ صوتی می شکند.
و هم کلا سی ها
سرش گل می ریزند
9/3/1385_زنجان